Blog kategorie
Blog Tagi
Blog archiwum
nie pon wto śro czw pią sob
1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31
Statystyki
Produktów:
1131
Kategorii:
85
Nowości:
7
Promocje:
8
Przewodnk po herbacie... 0
Przewodnk po herbacie...

Przewodnik po herbacie...

Historia herbaty
 

Legenda herbaciana

Jak głosi legenda wszystko zaczęło się pewnego pięknego dnia w 2737 roku p.n.e. W Chinach. Tego dnia cesarz chiński - Szen Nung , zielarz i uczony, który ze względów higienicznych pił przegotowaną wodę, wypoczywał pod drzewem dzikiej herbaty, wiał lekki wiatr , jego podmuch spowodował, że kilka listków wpadło do dzbana z wodą. Oczywiście cesarz zapatrzony w piękno natury nie zauważył tego, dopiero pijąc swój napój poznał smak, który go oczarował.

Inna opowieść przypisuje początek herbacie mnichowi o imieniu Bodhidharma , który postanowił przez 7 lat medytować nie mrużąc oka. Gdy do końca kontemplacji został mu jeden dzień powieki zaczęły mu się zamykać, zerwał, więc kilka liści z drzewa, pod którym się znajdował i zaczął rzuć. Od razu opuściło go zmęczenie.Tak wyglądał początek herbaty
w Indiach.

Japończycy mają inne, swoje zakończenie historii tego mnicha. Zmęczenie, które go opanowało przypisał powiekom, wyrwał je, więc i rzucił na ziemię. W tym miejscu natychmiast wyrósł krzew herbaty, zerwał kilka listków i zaczął rzuć. Jak się można domyślić zmęczenie mu przeszło?

To są tylko legendy, które w piękny sposób opisują odkrycie herbaty. A jak było naprawdę? Trudno powiedzieć. Wiadomo, że już od bardzo dawna napój ten znany jest w Chinach. Pierwsze pisemne wzmianki o tej roślinie pochodzą dopiero z III wieku p.n.e. I przez długie lata był traktowany, jako lek i środek wzmacniający, który wytwarzany był z liści dzikiego drzewa herbacianego. Dopiero w III wieku n.e. rolnicy zaczęli sadzić krzaki herbaciane
i z czasem rozwinęło suszenie liści i przetwórstwo.


Droga herbaty

Chińczycy strzegli swojej tajemnicy dosyć długo. Dopiero ok. 803 roku n.e. Mnich, Dengyo Daishi przywiózł pierwsze nasiona rośliny herbacianej do Japonii, które przywiózł z Chin. Cesarz Saga tak zachwycił się przygotowanym napojem, że rozkazał uprawiać herbatę
w kilku prowincjach. Jednak na dobre w Japonii herbata pojawiła się ok. XII wieku, kiedy po okresie napiętych stosunków między Japonią a Chinami i okresie niełaski, w jakim się znalazła herbata ( uważana za chiński wynalazek), nasiona tej rośliny wróciły za sprawą japońskiego mnicha, Eisai, na dwór cesarski. Kultura picia herbaty rozwijała się w obu krajach jednocześnie, ale to w Japonii przetrwały obrzędy związane z jej piciem. To tu narodziła się ceremonia picia herbaty, zwana Cha-no-yu, Droga Herbaty, która do dzisiaj kultywowana jest w tym kraju. Jest to sztuka, która oznacza się umiłowaniem do piękna. Jest to "kult oparty na adoracji piękna istniejącego pośród przyziemnych realiów codziennej egzystencji "
(Okakura Kakuzo).


Podróż do Europy

Wydawać by się mogło, że liście herbaty do Europy trafiły przez Wielką Brytanie. Tymczasem liście herbaty na Stary Kontynent przywieźli na swoich statkach Holendrzy na początku XVII wieku, które rozprowadzali dalej do Włoch, Francji, Niemiec i Portugalii. Do Anglii herbata trafia w 1658 roku za sprawą Thomasa Garraway'a kupca i właściciela sklepu w Londynie, ale dopiero, gdy król Karol II ożenił się z portugalską księżniczką Katarzyną, Braganzą, która była miłośniczką herbaty i przywiozła skrzynię chińskiej herbaty w posagu, napój ten zadomowił się na dobre na dworze królewskim. Ze względu na swoją wysoką cenę był jednak napojem ludzi z wyższych sfer. W przeciwieństwie do Holandii, gdzie używana była we wszystkich klasach społecznych. We Francji i Niemczech w tych czasach herbata przegrywała z kawą.

Na początku XVII wieku herbata pojawiła się w Rosji, jako dar cesarza Chin dla cara Aleksandra a w 1698 roku rozpoczął się regularny handel między tymi państwami. Wtedy ruszyły w drogę karawany. 200 - 300 wielbłądów wiozło do Chin futra by w drodze powrotnej zabierać skrzynie zawierające duże ilości drogocennych liści. Transport zajmował ok. 16 do 18 miesięcy, herbata ta była, więc bardzo droga, co było przyczyną, że stanowiła napój arystokracji. Dopiero otwarcie kolei transsyberyjskiej w 1903 roku zakończyło zajmujący dużo czasu sposób transportu. W dzisiejszych czasach próbuje się odtworzyć smak tej herbaty, która znana jest pod nazwą Rosyjska Karawana.
 

Herbaciana roślina

 Herbaty

Za czym wsypiesz do filiżanki  zwinięte listki i zalejesz je wodą, by przygotować napar o pięknej na przykład złocistej barwie, który zapewne oczaruje Ciebie swoim aromatem i smakiem, malutka, wiecznie zielona roślinka pnie się ku niebu coraz wyżej, by dorosnąć i cieszyć nas tym co ma najlepszego, czyli dość twarde, ciemnozielone listki i małe, białe, delikatne kwiaty, podobne do kwiatów jaśminu i przeistoczyć się w piękne i smaczne herbaty.


Thea sinensis ( Herbata )

Do produkcji herbaty używane są trzy odmiany, które pochodzą z rodziny kamelia (Camellia).

Camellia sinensis - herbata pochodząca z Chin, osiągająca wysokość 3 - 4, 5 metra, rośnie nawet do 100 lat.

Camellia assamica- wywodząca się z Assamu. Właściwie jest to drzewo, gdyż rośnie do 15 - 18 metrów. Liście produkuje do 40 lat.

Camellia assamica subspecies lasiocalyx- roślina ta pochodzi z Kambodży, osiąga około 4, 5 metra wysokości i używa się jej do krzyżówek.

Wyobraź sobie, że stoisz na stoku góry, na wysokości 1200 metrów n.p.m., otoczonym warstwą chmur, jest bardzo ciepło a wilgotność bardzo wysoka. Dookoła ciebie kilka a może nawet kilkanaście tysięcy krzaków camellia sinensis. W takich właśnie warunkach rosną najszlachetniejsze gatunki herbat cejlońskich i indyjskich Darjeeling. Tak jak wino, herbata dla osiągnięcia najlepszego smaku i aromatu potrzebuje odpowiednich warunków klimatycznych, czyli temperatury od 10 do 30 stopni C i 2 2,5 metra opadów deszczu rocznie. Dla porównania w Wielkopolsce mamy 0, 5 metra deszczu na rok. Niebagatelny wpływ na smak i jakość herbaty ma także wysokość, na której jest uprawiana, od 350 do 2450 metrów n.p.m., oczywiście im wyżej tym lepiej.

Mało, kto wie, że dzisiaj już nie jest rozmnażana z nasion tylko poprzez rozkrzewianie wegetatywne z sadzonek oraz dzięki takiej dziedzinie, jaką jest genetyka, przez klonowanie. Metoda ta pozwala na uzyskanie roślin dających duże zbiory, odpornych na choroby, szkodniki i suszę.

Gdy krzak herbaty ma wysokość 15 cm przesadzany jest ze szkółek na plantacje. Gdy minie 3 - 5 lat, zaczyna się zrywanie liści na herbatę. Herbata zrywana jest ręcznie do koszów noszonych przez zbieracz na plecach, następnie ważona i odwożona do fabryk. Doświadczony zbieracz może zerwać ok. 30 - 35 kg liści dziennie, z których powstanie 7,5 - 9 kg czarnej herbaty. Liście są zrywane, gdy roślina wypuszcza młode pędy, tzw. flesze. W krajach, gdzie jest cieplej tych fleszy jest więcej. Pierwsze flesze są oczywiście najbardziej poszukiwane, ale te z drugiego zbioru są najbardziej cenione.

 

Na zdrowie

Od bardzo dawnych czasów wiadomo, że herbata ma właściwości lecznicze i uspakajające,
a sposób jaj spożywania przed wiekami był swoistym rytuałem pozwalającym na wyciszenie
i osiągnięci harmonii ze światem. W dawnej Polsce pisano o niej, że dzięki temu zielu wapory idące do głowy, przytłumienia i sen odejmują tak, iż kto go używa, może kilka dni i nocy bez snu wytrwać.(...) Żołądkowi słabemu pomaga i od letargu broni, przeciw podagrze i kamieniu służy.


A co właściwie w takim liściu herbaty się znajduje?

Zaraz po zbiorze listki herbaciane zawierają 75 - 80% wody, której ilość po wszystkich stopniach obróbki zmniejsza się do 3%.

Zawiera także mnóstwo związków chemicznych, takich jak: węglowodany, aminokwasy, sole mineralne, związki polifenolowe, powszechnie znane, jako tanina, oraz kofeina. Dwa ostatnie związki wpływają na smak herbaty.


Powszechnie wiadomo, że tylko kawa ma duże ilości kofeiny. Tymczasem w filiżance czarnej herbaty znajduje się 25- 110 mg kofeiny. Im herbata jest mniej poddawana obróbce, tym mniej ma tego związku. Herbaty Oolong mają 12,5 mg a zielone 8,3 mg kofeiny. Obawiając się jej pijmy herbaty zielone.

Poza tym kofeina z herbaty przedostaje się do organizmu wolniej niż ta z kawy, ale działa dłużej. Działa jednak jak delikatny środek pobudzający na serce i układ krwionośny oraz zapobiega miażdżycy.

 

Poza tym związki polifenolowe pomagają w hamowaniu przejścia cholesterolu do krwiobiegu i zapobiegają tworzeniu się skrzepów. Związki znajdujące się w herbacie mogą też zmniejszać ryzyko zachorowania na raka płuc, okrężnicy i skóry.

Znajdują się też w niej witaminy A, B, C i P. Herbata może pomagać w usuwaniu toksyn
z organizmu poprzez pobudzenie pracy nerek oraz wpływa na pracę wątroby. Dzięki niej zwiększa się koncentracja, pobudza do działania nasz umysł, wyostrza zmysł smaku
i zapachu.

 

  • Herbaty

W dawnych czasach ludzie myśleli, że herbata zielona i czarna pochodzą z dwóch innych roślin, tym czasem różnica w smaku i barwie naparu zależy od długości procesu produkcji,
a zwłaszcza fermentacji. Dlatego rozróżniamy kilka typów herbat: białe, zielone, oolong, czarne, aromatyzowane, prasowane.


Herbata biała

Herbatę białą otrzymuje się z delikatnych, nierozwiniętych pączków zbieranych wczesną wiosną. W tym stadium listki pokryte są drobniutkimi białymi włoskami. Listki nie są poddawane procesowi fermentacji, a jedynie delikatnie suszone. To sprawia, że wartościowe substancje zostają zachowane w wysoce skoncentrowanej formie. Biała herbata ma działanie orzeźwiające, wspomaga koncentrację zawiera dużo witaminy C oraz kofeiny. Zalecane jest picie białej herbaty zamiast kawy, równie silnie pobudza, a jest przyjazna dla organizmu - nie podnosi ciśnienia tętniczego. Jest również środkiem, który redukuje objawy napięcia i stresu. Posiada najsilniejsze właściwości antyoksydacyjne. Zawiera polifenole, chroniące organizm przed atakiem wolnych rodników, które są odpowiedzialne za proces starzenia się organizmu. Dlatego nazywana jest często „eliksirem młodości”, wpływając nie tylko na ciało, ale i duszę.


Herbata zielona


Jest to herbata, której świeżo zerwane liście pozostawia się do przeschnięcia, a następnie
w wyniku obróbki cieplnej powstrzymuje się proces fermentacji. Dlatego też herbaty te są inaczej nazywane niefermentowanymi. Produkcja odbywa się mechanicznie, ale w wielu rejonach Chin stosuje się metody ręczne, zwłaszcza do produkcji najlepszych herbat.
Zielone herbaty mają barwę żółtozieloną.

Zielona herbata zawiera m.in. witaminy A, B, B2, C, E, K oraz wiele minerałów (fluor, żelazo, sód, wapń, potas, cynk). W zielonej herbacie znajdziemy bogactwo polifenoli, garbników, teiny, fluoru. Teina znana jest z tego, że, ułatwia koncentrację i poprawia pamięć. Polifenole opóźniają proces starzenia się komórek. Garbniki pomagają zwalczać wirusy i bakterie. Wysoka zawartości fluoru pozytywnie wpływa na zęby, chroniąc je przed próchnicą oraz odświeża oddech.


Herbata Oolong


Herbata ta inaczej jest zwana półfermentowaną i produkowana jest w Chinach i Taiwanie. Liście na oolongi zaraz po zbiorze są poddawane obróbce. Proces fermentacji jest krótszy niż w przypadku herbat czarnych, odbywa się w ok. 20% a liście pozostają całe, nie są połamane przez zwijanie.

Natomiast oolongi z Taiwanu poddawane są procesowi fermentacji, w 60 %, dlatego są ciemniejsze i dają ciemniejszy napar. Pomiędzy herbatą zieloną a oolongiem jest puszong, czyli inny rodzaj herbaty o jeszcze krótszej fermentacji, który jest wykorzystywany jest do produkcji herbat jaśminowych i in. aromatyzowanych.

Herbata Czerwona

Czerwona herbata jest herbatą półfermentowaną. Szczególnym uznaniem wśród herbat czerwonych, cieszy się chińska Pu-Erh. Należy ona do najpopularniejszych herbat stosowanych w odchudzaniu Sprzyja obniżeniu poziomu cholesterolu i regulacji ciśnienia krwi. Zawiera między innymi: garbniki, alkaloidy, flawonoidy, minerały (wapń, magnez, cynk, mangan, miedź, selen) oraz witaminę C. Od dawna znane są jej właściwości przeciwutleniające, odtruwające organizm i oczyszczające go z toksyn. Ponadto pu-erh, jak większość czerwonych herbat, działa pozytywnie na wątrobę i łagodzi skutki spożycia alkoholu.

 

Herbata czarna


Herbata czarna jest najbardziej znaną ze wszystkich herbat. Ten rodzaj herbaty znany jest wszystkim, jest to całkowicie sfermentowana herbata, co nadaje jej intensywnej barwy, smaku i aromatu.

W zależności od regionu, w jakim są produkowane istnieją różnice w metodach obróbki. Zawsze jednak istnieją cztery podstawowe etapy: więdnięcie, zwijanie, fermentowanie
i suszenie.

Liście do więdnięcia są rozkładane, w przypadku uzyskiwania lepszych odmian w cieniu, tak długo, aż będą miękkie, aby przy zwijaniu nie popękały. Następnie liście są zwijane
i rozkładane na trzy i pół godziny w wilgotnym powietrzu, by wchłonęły tlen. Barwa liścia zmienia się z zielonej na rdzawoczerwoną. Zwijanie w niektórych fabrykach odbywa się jeszcze ręcznie, ale większość używa maszyn. Sfermentowane liście są poddawane paleniu, któremu zawdzięczamy ciemny kolor herbaty. Odbywa się to w gorących piecach lub przepuszcza się herbatę przez tunele gorącego powietrza. Można jednak spotkać w Chinach fabryki, w których palenie odbywa się tradycyjnie w rondlach na otwartym ogniu.

Czarna herbata zawiera dużo flawonoidów. Flawonoidy wzmacniają naczynia krwionośne. Hamują rozwój bakterii w układzie pokarmowym i pobudzają go do wydzielania soków trawiennych. Znany jest również dobroczynny wpływ flawonoidów na ciśnienie krwi.

 

Herbaty aromatyzowane

 

Do ich produkcji są wykorzystywane wszystkie w/w typy herbat, do których w ostatnim stadium, przed pakowaniem, poddawane są obróbce, podczas której dodawane są przyprawy korzenne, ziołowe, płatki kwiatów lub esencje owocowe.

Z dodatków urozmaicających smak stosuje się między innymi kwiaty jaśminu, róży, bławatka lub malwy oraz kawałki owoców, m.in. mango, ananasa, pomarańczy, wiśni, czarnej porzeczki, jabłek czy truskawek. Popularnym dodatkiem jest także trawa cytrynowa. Do aromatyzowania służą też przyprawy korzenne takie jak imbir, cynamon czy żeń-szeń.
 

Magia parzenia

Prawidłowe zaparzenie herbaty i picie naparu bez liści jest gwarancją niepowtarzalnego smaku i aromatu. Napar należy przygotowywać w taki sposób, aby spełniał indywidualne oczekiwania, co do smaku, koloru i mocy. Aby prawidłowo oto zadbać należy pamiętać o czynnikach, które mogą w tym pomóc.

Woda

Do przygotowania dobrej, aromatycznej i smacznej herbaty najlepsza jest woda miękka o bardzo małej zawartości wapnia. Niestety w Polsce bardzo często z kranów leci twarda woda o dużej zawartości fluoru i chloru, który jest wrogiem dobrej herbaty. Najlepiej używać wody mineralnej, niegazowanej, niskowęglanowej. Pamiętajmy, że woda stanowi bardzo ważny składnik przygotowania herbaty, któremu należy poświęcić dużo uwagi. Herbata jest bardzo wrażliwa na wszelkie zanieczyszczenia zawarte w wodzie. Dobrym rozwiązaniem może okazać się też stosowanie domowych filtrów zaopatrzonych w wymienniki jonowe i węgiel aktywowany do usuwania wapnia i chloru oraz ołowiu i miedzi. Jeśli nie mamy możliwości użycia wody dobrej, jakości musimy zwracać uwagę na herbatę, którą podajemy. W takim przypadku polecane są herbaty cejlońskie, które w mniejszym stopniu zmieniają smak pod wpływem "złej" wody.

Dawkowanie herbaty

Bardzo ważne jest odpowiednie dawkowanie suszu, gdyż to właśnie od jego ilości zależeć będzie smak naszej herbaty. Nie należy go brać zbyt dużo, gdyż w przypadku zielonych herbat przedawkowanie może ujemnie odbić się na smaku. Ogólna zasada mówi, że wsypuje się jedną łyżeczkę herbaty na jedną filiżankę. Jeśli dysponujemy herbata łamaną to wsypujemy płaską łyżeczkę, jeśli liściastą to wsypujemy czubatą łyżeczkę. Zaparzając herbatę w czajniczku możemy wsypać dodatków jedną łyżeczkę suszu.

Czajnik

Dobrym zwyczajem jest parzenie herbaty w czajniczkach. Należy jednak pamiętać, aby przed zalaniem herbaty czajniczek podgrzać wlewając do niego na kilka chwil gorącą wodę, aby podgrzać jego wnętrze. Gorącą wodę wylewamy, wsypujemy herbatę
i ponownie zalewamy ją wodą o odpowiedniej temperaturze. Do parzenia herbaty nadają się czajniczki ze wszystkich materiałów, z wyjątkiem plastikowych, które mogą zmieniać smak herbaty. Bardzo ważny jest kształt i wielkość czajniczka, w którym przygotowywany ma być napar. Najlepsze są czajniczki okrągłe i pękate, które pozwalają na swobodne rozwijanie się liści herbaty podczas zaparzania.

Przydatne akcesoria

Szereg dostępnych akcesoriów, pomagają prawidłowo zaparzyć herbatę
i wydobyć z niej pełnię smaku i aromatu.

sitko - w przypadku sitka obowiązuje zasada - im większe, tym lepsze. W dużym sitku liście mogą się lepiej rozwinąć, dzięki czemu woda dobrze wypłucze z nich smak
i aromat.

Zaparzacze - przeznaczone są do zawieszania w czajniczku. Polecane są jedynie duże, gdyż
w małych herbata ma zbyt mało miejsca, aby się rozwinąć, przez co woda nie może ich dokładnie wypłukać.


Podgrzewacze - służą do stawiania na nich czajników z herbatą. Dzięki nim, napar herbaciany utrzymuję odpowiednią temperaturę.

Temperatura wody i czas parzenia

 HERBATA

TEMP. WODY

CZAS PARZENIA

Biała

70-80 °C

1-3 min.

Zielona

70-90 °C

1-3 min.

Oolong

90-95 °C

ok. 1,5 min.

Pu Erh

90 °C

2-4 min.

Czarna

95-100 °C

2-3 min.

 

Biała herbata

Słynąca ze swojej jakości, ale także i ceny biała herbata może być parzona trzykrotnie w temperaturze 70-80 C przez stosunkowo mało czasu, bo aż 1 do 3 minut.

Zielona herbata

Zielona herbata najlepiej przygotowana jest w temperaturze 70-90 °C. Im wyższa, jakość liści herbaty tym mniejsza temperatura jest wymagana do parzenia. Parzenie w wrzątku może sprawić gorzki smak herbaty, co w niektórych regionach świata (Północna Afryka) jest efektem pożądanym i docenianym. Podobnie jak biała herbata, zielona odmiana może być parzona nawet 5-krotnie, o ile jest to odpowiednio wysoka temperatura.

Herbata Oolong

Zwana jeszcze niebieską lub turkusową herbata. Najlepiej parzyć w temperaturze 90 – 95 °C przez ok. 1,5 minuty, przy użyciu wody bogatej w różnego rodzaju minerały. Wysokiej, jakości liście herbaty Oolong mogą być parzone kilkukrotnie, przy czym uznaje się ze za trzecim razem smak jest najlepszy.

Czerwona herbata

Inaczej zwana także Pu-erh. Powinna być parzona w temperaturze zbliżonej do wrzątku. Jest to wyjątkowo ciekawa odmiana herbaty, gdyż może być parzona wielokrotnie i przez szerokie okres czasu od zaledwie 30 sekund, aż do 5 minut.

Czarna herbata

Czarną herbatę parzymy w temperaturze jak najbardziej zbliżonej do wrzątku. (100 °C). Wiele istotnych substancji nie jest wydzielanych w niższych temperaturach. Czas parzenia czarnej herbaty to około 2-3 minuty, ale zdecydowanie nie poleca się parzenia krótszego niż 30 sekund. Herbatę czarną możemy zalewać jeszcze 2-3- krotnie.

Jak podawać?

Herbata powinna być podawana w odpowiednich naczyniach. Obok tak bardzo popularnych szklanek poleca się porcelanowe filiżanki, które od wielu wieków towarzyszyły najlepszym herbatom świata i uważane są przez znawców za najlepszych towarzyszy herbacianego naparu.

Przechowywanie herbaty

Do przechowywania suchej herbaty każdego gatunku najlepsze są hermetyczne pojemniki metalowe, szklane lub porcelanowe. Pojemniki powinny być przechowywane
w pomieszczeniach suchych i o stałym obiegu powietrza. Pamiętać należy, aby nie przechowywać herbaty w pobliżu przypraw oraz innych środków o intensywnym aromacie. W pojemnikach hermetycznych o wilgotności 3-4 % herbatę można przechowywać nawet do 10 lat.

 

Dodatki do herbat

 

Cukier

Najpopularniejszym dodatkiem do większości napojów na świecie jest cukier. Wielu smakoszy uważa, że słodzenie herbaty to barbarzyństwo. W wielu przypadkach dodanie go do naparu niszczy jego właściwości. Jeśli już podawać to najlepiej cukier kandyzowany, prezentuje się zdecydowanie lepiej i nie jest aż tak szkodliwy. Dodatek ten najlepiej komponuje się z herbatami czarnymi.

Mleko i śmietana

Dodatki te są doskonałe do herbat czarnych. Z odmianą Assam komponuje się przede wszystkim śmietanka. Herbat zielonych nie powinno się podawać w ten sposób, chociaż
w Tybecie istnieje metoda gotowania sprasowanych liści w wodzie z dużym dodatkiem mleka i soli, a następnie ubija się w beczce na jednolitą konsystencje.

Cytryna

Także popularny dodatek, pasuje do wielu herbat chińskich, dodając im orzeźwiającego smaku. Tu jednak należy pamiętać, aby nie przesadzić z ilością soku. Ważna jest też temperatura. Dodawanie cytryny do naparu o temperaturze powyżej 70 °C powoduje rozłożenie się witaminy C.

Miód

Używany zamiast cukru posiada dużo wartości odżywczych. Pasuje przede wszystkim do herbat czarnych. Należy pamiętać, że tak jak cytryna miodu nie można dodawać do gorących napojów gdyż traci swoje właściwości.

 

  • Co kraj to obyczaj, czyli o zwyczajach picia herbaty na świecie?

 

Wiadomo, że w Polsce pijemy dużo herbaty, nasz kraj znajduje się na czwartym miejscu, jeśli chodzi o spożycie tego napoju na jednego mieszkańca. Przed nami są tylko Irlandia, Wielka Brytania i Rosja.

Jeszcze do niedawna, przed zdominowaniem rynku przez herbaty ekspresowe, herbaty
w Polsce parzone były w małych czajniczkach. Wsypywano dużą ilość herbaty, którą zalewano niewielką ilością wrzącej wody, tak, aby tylko przykryła liście herbaty. Następnie do szklanki, kubka lub filiżanki wlewana była niewielka ilość esencji (w zależność od jej mocy)
i do niej dopiero dopełniano naczynie gorącą wodą.

W obecnych czasach niestety herbatę, którą pijemy jest najczęściej herbata ekspresowa.

Na szczęście coraz więcej osób zaczyna doceniać różnorodność oraz zdrowotny wpływ herbat liściastych.

Chiny:
W Chinach pije się tam przede wszystkim herbaty zielone i aromatyzowane, jako że większość czarnych herbat jest eksportowana. Przywiązuje się tam dużą wagę do picia herbaty. Wszędzie pije się ten wspaniały napój, w restauracji, jako pierwszy zostanie podany do stołu czajnik z herbatą oraz jako ostatni w celu zapewnienia dobrego trawienia.
W każdym biurze czy fabryce można natknąć się na dzbanki z parującą wodą a ludzie pracujący w polu zabierają ją w słoikach lub baniakach. Tradycyjnie w Chinach herbatę zaparza się miseczce z przykrywką zwanej haiwan.

Japonia:
Japończycy od lat najbardziej cenią sobie zieloną herbatę, która jednak pomału zostaje wypierana przez czarną herbatę pitą w sposób angielski z mlekiem. Dużo osób w Japonii chce uczyć się, jak prawidłowo parzyć herbatę, dlatego też dużą popularnością cieszą się szkoły herbaciane, w których przekazywane są tajniki Ceremonii Picia Herbaty. Coraz częściej także powstają szkoły, gdzie można nauczyć się jak należy poprawnie parzyć czarną herbatę, jak ją podawać i do jakich potraw.

Wielka Brytania:
Mimo spadku spożycia herbaty w Anglii na rzecz napojów gazowanych (Red Bulla czy Coca Coli) oraz kawy, Anglicy nadal lubią swoje Five o clock. Piją ją też przy każdej innej okazji, do śniadania czy lunchu. Niestety dużą popularnością cieszą się herbaty ekspresowe, mimo że wiele firm, Whittard of Chelsea albo Twinings rozwijając sieć swoich sklepów pozwala na zapoznanie się z herbatami wysokogatunkowymi.

Irlandia:
W Irlandii spożycie herbaty jest największe na świecie, Irlandczycy znani są ze swojego uwielbienia do tego napoju. Dlatego też w każdym domu, miejscu pracy znajduje się czajniczek i herbata, którą częstują też swoich gości. Chociaż dominuje sposób zaparzania herbaty z torebek ekspresowych, wielu Irlandczyków kultywuje swoisty rytuał parzenia herbaty.

Typowa irlandzka mieszanka jest mocna i wykonana z bogatych o słodowym smaku Assamów z dodatkiem herbat pochodzących z Cejlonu lub Afryki. Dla uzyskania mocy używa się drobnych listków, jest to tzw. herbata o liściach łamanych.

Indie:
Ponieważ w Indiach produkcja herbaty jest duża, to też picie herbaty jest tam bardzo popularne. Pije się ją przede wszystkim na sposób angielski, tzn. mocną z mlekiem
i przyprawami.

Rosja:
Herbata w Rosji jest też popularna, pije tam się zarówno zieloną i czarną. Herbatę pije się
w szklankach. Rosjanie nie słodzą herbaty, ale biorą do ust kostkę cukru i popijają herbatą. Od lat 30-tych XVIII wieku w Rosji niekończącą się popularnością cieszy się samowar, który działa mniej więcej tak: Pod metalowym paleniskiem samowara znajduje się rodzaj paleniska, a przez środek naczynia przechodzi rura, która utrzymuje wysoką temperaturę wody. Na samej górze znajduje się mały czajniczek, w którym zaparza się mocną esencję, do której dolewa się wody z kranika umieszczonego z boku samowara.

Maroko:
Tu przygotowaniem i podaniem herbaty zajmuje się mężczyzna, który nalewa herbatę
z imbryka z długim dzióbkiem, aby można było lać z większej wysokości, tak, aby na powierzchni herbaty powstała warstwa pianki. Herbatę podaje się w szklankach.
Stany Zjednoczone:

Tu w ostatnich latach znacznie wzrosło spożycie herbaty. Dzięki reklamie oraz zwiększeniu zainteresowania problemami zdrowotnymi pije się w USA wszystkie rodzaje herbaty. Tam też dużą popularnością cieszy się herbata mrożona, którą wymyślono właśnie w Stanach Zjednoczonych w 1904 roku. Mimo że mówi się, że w USA kawa i herbata smakuje tak samo, czyli nie mają smaku, to następuje tam wzrost zainteresowania dobrymi herbatami i wszystkim, co związane jest z przemysłem herbacianym.

 

i na koniec ...Dlaczego nie wypijesz cherbaty tylko herbatkę?

herbata - to poprawna pisownia, wyraz ten należy zawsze zapisywać przez h. Pochodzenia tego rzeczownika możemy doszukiwać się w dwóch różnych językach. W łacinie występuje określenie herba the i stąd właśnie polszczyzna przejęła pisownię tego wyrazu, z kolei w języku chińskim pojawia się termin čha o takim samym znaczeniu.

 

Komentarze do wpisu (0)

 
 
Newsletter
Podaj swój adres e-mail, jeżeli chcesz otrzymywać informacje o nowościach i promocjach.
Ciekawostki • Informacje jak zaparzyć herbatę • Jaką kawę wybrać do ekspresu • Jak pobudza Yerba Mate...
do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl